W sezonie dyniowym właściwie wszystko można przyrządzać z dynią. Możemy robić to bez skrępowania, ponieważ dynia to warzywo. Warzyw nigdy za dużo. A ponieważ dynia jest lekko słodkawa (to może wyglądać inaczej w przypadku różnych odmian dyni), to z powodzeniem można ją wykorzystywać w słodkich potrawach, typu ciasta, placuszki, koktajle, muffinki czy kluseczki. No właśnie z użyciem dyni można zrobić kluski leniwe. Ponieważ ja nie pamiętam, kiedy ostatnio kupiłam klasyczny twaróg, bo jeśli już jemy sernik czy naleśniki z serem to robimy to na mieście czy w przedszkolu. Na co dzień staram się jak najmniej używać nabiału, zwłaszcza gdy moje dzieci akurat smarkają czy kaszlą. Moim ulubionym zastępnikiem sera białego jest kasza jaglana. Podawałam już kiedyś przepis na kopytka z kaszy jaglanej i soczewicy, teraz przyszedł czas na dyniową wersję. Te kopytka jeszcze bardziej nadają się na słodko (bo doszły mnie słuchy, że na słodko te z soczewicą też można jeść), a dzięki dodatkowi mąki kokosowej są smaczne nawet bez dodatków. O tych właśnie kluseczkach wspominałam w moim ostatnim foodbooku.
Potrzebne składniki:
- szklanka ugotowanej kaszy jaglanej (170g)
- szklanka puree dyniowego z ugotowanej lub upieczonej dyni) (150g)
- 1/4 szklanki mąki ryżowej (3 kopiaste łyżki)
- 1/4 szklanki mąki gryczanej (3 kopiaste łyżki)
- 1/4 szklanki mąki kokosowej (3 kopiaste łyżki)
Sposób przygotowania:
Łączymy w misce wszystkie składniki za pomocą łyżki. Potem przygotowujemy stolnicę lub deskę do krojenia lekko podsypaną mąką ryżową. Nabieramy rękami po kawałku ciasta i zgniatamy go, by masa była bardziej zbita. Formujemy niewielki rulon i tniemy na małe kopytka. Wrzucamy do wrzącej wody i gotujemy 2-3 minuty od momentu ich wypłynięcia. My jedliśmy z dużą ilością cynamonu i cukrem kokosowym.
Kluseczki można też gotować na parze przez 10 minut.
Dla dzieci zaczynających przygodę z BLW proponuję uformować kluseczkę w kształcie dłuższego wałeczka, by mogło chwycić je do ręki. W takiej formie kluseczek próbowała moja niespełna siedmiomiesięczna córeczka i było to jedno z pierwszych dań, które ją jakoś bardziej zainteresowało.
